บทที่ 331

และคนสุดท้าย... ก็คือผู้หญิงที่เขาเห็นเพียงแวบเดียวตรงบันไดโรงพยาบาล

เธอเดินผ่านประตูนั้นสองครั้ง แวบผ่านไปจากจุดที่ห่างจากเขาไม่ถึงสองเมตร

ช่างเหมือนหว่านหว่านของเขาเหลือเกิน

ราวกับว่าหว่านหว่านยืนอยู่ตรงหน้าเขา

มู่เหยียนเซินหลับตาลง ในหัวของเขาก็หวนนึกถึงภาพในตอนนั้นขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว

ทำไมเขาไม่เร...